Three years to build a home in retrospect
Three years to build a home in retrospect
“Inside the studio, there are photographs and texts on the wall. They visualise and describe my search for a lasting place, my place, my home.
With this letter I would like to invite everyone to feel free to ask questions whenever they occur, if I don’t feel comfortable answering them, I’ll ask for another question.
I would like to ask you all to enter the space in silence. This way it will be easier to focus on the exhibition as well as reserve the possibility for questions.”
Met twijfels en goede hoop heb je onze caravan verkocht. Iets die helemaal van ons was, iets die misschien niet ideaal, maar toch woonbaar was. Een plek die we eigen konden maken. Het is nog maar een week geleden en met pijn in het hart betreur je het al. Opnieuw aan de deur, buitengezet. Ik weet dat je op dit moment gelooft dat het je eigen schuld is, dat je maar niet zo dom moest geweest zijn, niet zo naief, niet nogmaals.
Het is momenteel een zeer bittere troost, maar ik kan je beloven dat we voortaan meer en meer voor onszelf kiezen. We laten ons helpen. Tijdens onze eerste PAAZ-opname proberen we opnieuw contact op te zoeken met thuis. Proberen we nog een laatste keer, op ons goede. Je beslist dat dat de enige manier is om te weten of het écht onze fout is. Dit is een eigenaardige beslissing waar ik je nu zo dankbaar voor ben. Bij opduiken van zleftwijfel en valse schuldgevoelens kan ik nu nog steeds met waardigheid op die moedige poging terugkijken.
Het wordt inderdaad een lange rit, van vele verblijfplaatsen. De ene al wat meer naar je zin en noden dan de andere. Ik hoop dat het je niet te veel afschrikt, maar een psychiatrische opname gaat hier nog voor het meeste stabiliteit zorgen. En die behandeling gaat ervoor zorgen dat je een antwoord vindt op je eeuwige vraag “gaat het leven het ooit waard zijn door te zetten?” JA! Opnieuw: het wordt knokken en met heus wat valpartijen, maar elke keer kom je erdoor als een betere vriend voor jezelf.
Ik zou je willen toewensen dat het niet zo lang duurde, maar na de lange zoektocht, zal er een totaalplaatje wachten op ons. Hoewel dit pad ons waarschijnlijk wel heeft doen evolueren tot de persoon wie ik vandaag mag zijn. Neem je eigenheid, je kwetsbaarheid, en draag die autheticiteit met trots, het gaat ons nog op plekken brengen die je nooit had verwacht. Zo hangt deze brief in 3 jaar op het KASK.
Ik ben trots op je! Alsjeblieft, zorg goed voor ons! We zijn het waard, altijd al geweest! Ik hou van je, vergeet dat nooit!
Een stevige lange knuffel
Anton
4th of June, 2024
Lieve Anton
Enchanté, Treck Hostel!
I want to introduce you all to Iris & Matilde, Abdel and Alex & co.
Iris and Matilde are the owners of a hostel in Ghent called Teck Hostel and thus the contact persons for an ‘enchanté’ bed, a free bed for those in need provided by warm hosts. Through JAC (youth advice center) I could go to their hostel for a week. Because the night after I had to go to the night shelter, they tried to extend my stays as much as possible. This way I only went to the shelter once, slept in a touring caravan on their terrace the next night and stayed a total of a month only paying for 5 nights.
Abdel is the caretaker of the hostel. He himself had an firsthand experience of a situation like mine. The first time I left he told me the night shelter was no place for youth like me. It was him that talked to Iris and Matilde to arrange the duration of my stay. He showed me around in the kitchen, saying I could take some of his food and use his spices when I needed to. He occasionally told me he had made an extra serving or when there were leftovers from an event. I not only felt taken care of in a practical way, but almost every day I had great, insightful conversations with this man.
Alex is the head of the staff working in the hostel. He speaks primarily French but knows English and other languages like Italian as well. Most of the time when I called them it was him who answered the phone. During my stay there was a British school that reserved all the dorm rooms so there was no space left but the staff dorm room. So along with his three colleagues they were my roommates for a week. They made sure I had my own locker and could use a paravane to be able to create my own space within the bigger room.
Mountain
I’m right at this tall mountain
The mountain I’m about to climb
I’ve been waiting to do so for a very long time
Yet now I acknowledge I have to let down my guard
Not just for the ones around me
I have to let it down for myself
I never had a hard time showing the vulnerable side of me
Yet I never noticed I distanced myself when I did so
I am not scared to show anyone my vulnerable side
Except from my very self
12th of April, 2022
Tsunami
Emotions are like waves they say
You have to surf on them as you let them pass by
Little do they know there’s a tsunami going on inside of me
Drowning as the waves keep crashing over
While I’m still trying to reach the surface
26th of April, 2023
Verwondering
Verwondering
Niet alleen voor het nieuwe
Ook voor het alledaagse
Kijken naar hetgeen dat je elke dag ziet
Maar niet gezien hebt
Het ten volle observeren
Alsof het de eerste keer is
Ja, het is een boom
Maar hoe staan de takken geschakeerd?
Welke tint hebben de bladeren op dit moment?
Hoe belandt de zon op erop?
Schijnt ze erdoor?
Laat ze een tekening van schaduwen achter?
Zijn die vrij voor interpretatie?
Om er allerlei vormen in te zien?
Brengt deze fantasie je bij een verhaal?
Zo veel vragen en gedachtes waar je dagelijks aan voorbijgaat
Over een boom die je elke dag passeert
30th of April, 2023
About yesterday
When I was on my way too school yesterday
I was listening to a song by NF that I resonated with 100%
It was the song Like This, a part of the first paragraph
“Feeling too much like my old self
Backsliding, backsliding
Got me in the sad feels, got me at a standstill
Too much time alone is when it gets real
Future doesn't pop up, then the past will
Outside, that's the rear view
Now I'm going downhill”
When reading through it myself I feel seen
Both in a bad and good way
It’s hard to admit lately I’ve been feeling like the old me again
I’ve been feeling empty, hollow on the inside
Feeling like mentally I’m sliding back again,
Getting lost within the worries of standing still
Being restricted from moving on in life
But most seen I felt with the line in the middle
I’ve been having urges that I haven’t had for a long time
Because I’m having too much time in my own head
That bad dangerous neighbourhood I shouldn’t be left alone in for too long
It’s not safe here by myself
When the present doesn’t keep me occupied, my brain gets rude to me
Starts bullying and saying hurtful stuff to me
Trying to get me down, to get me to give up, to give up on myself
Throwing that snowball that could get me rolling all the way downhill
I can’t stop the avalanche by myself,
I can’t make it alone,
I can’t do this on my own
And I feel like suffocating in myself,
Looking for air
But since it’s only mentally I can’t seem to help it this time
13th of March, 2024
Deserado
In 6 weeks it is that far
I could be on the street with all my stuff
Only 6 weeks from now
It’s not long if you compare those to the 3 years so far
3 years and counting
I have no hope I will find anything in time
I have no energy left to put into this search
I really mean what I say
When I say…
I can’t hold on
Not anymore…
Always kept on surviving
Always kept on fighting
I feel like a machine that can never go to sleep
3 years on end, and still nothing in sight
Nothing but the ground that keeps being pulled away from beneath of me
Every time I feel myself sinking deeper and deeper
Every time more and more exhausted
No energy left anymore
Broken,
Empty.
16th of April, 2024
Home
“Going home”
A sentence I internally felt repulsed by for a long time
It wasn’t a home, my home
It was only temporary, very temporary
Just a place I could sleep
No more
No more…
It is no more
The past
Behind
It still feels so surreal
And yet… I recoginise my couch, my cabinet, my table
I furnished it myself, I painted it myself
This is my home
My own place
My safe space
5th of June, 2024
